مِهرازی (معماری) در ایران، یکی از کهنترین هنرها شمرده میشود و پیشینهای به درازای تاریخ ایران دارد. کشور ایران، دارای یکی از کهنترین فرهنگها در جهان است و مهرازی ایران با پشتوانه استوار و ریشهدار خود به راستی نمودار ارجمندی و بلندپایگی این فرهنگ است.
«فرهنگ مهرازی ایران» که بنیادش واژههای ایرانی ست، یک گردآیه (مجموعه) الفبایی از واژههای مهرازی ایران است و دربرگیرنده واژههایی است که در نوشتهها و فرهنگها و گویشهای گوناگون یافت شده و نیز واژههایی که از زبانهای بیگانه راه یافته و در ایران به کار میرود. در این فرهنگ، این واژهها به دو گونه بر پایه زمینه (موضوع) و بر پایه خاستگاه زبان دستهبندی شده است.
«فرهنگ مهرازی (معماری) ایران»، نوشته دکتر بیژن رفیعی سرشکی، مهندس ندا رفیعزاده و مهندس علیمحمد رنجبر کرمانی و نشر «مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن» است.چاپ نخست آن در سال 1382 و چاپ دوم آن در سال 1387 می باشد